نویسنده: قصه دون

همین که نورا از اتاق طلایی پا به اتاق عمه لیزا گذاشت صدای تاد را از راهرو شنید: نورا… نورا. درِ اتاق عمه لیزا بلافاصله برای نورا باز شد و نورا سراسیمه از اتاق خارج شد. خوشبختانه هنوز خبری از مادربزرگ و سایر اهالی خانه نبود. نورا با عجله به سمت تاد که گریان نزدیک… ادامه خواندن نورا و اتاق نیمه شب – بخش سیزدهم – به دست آوردن دل تاد

باورش نمی‌شد. دو مأمور بدون اینکه با نورا حرفی بزنند یا به اعتراضش توجهی کنند او را از راهروهای تو در تو به اتاق تاریکی بردند که قابل مقایسه با اتاق طلایی نبود و به نظر می‌آمد زندان است. آن هم با نیروی مرموز خودشان بدون اینکه حتی به نورا دست بزنند. با این حال،… ادامه خواندن نورا و اتاق نیمه شب – بخش دوازدهم – زندان

نورا گفت: من هم باهاتون میام. دماغ دراز گفت: کجا؟ نورا: خودتون می‌دونید کجا رو می‌گم. زبون دراز: حالتون خوبه بانو؟ دماغ دراز: شما به اندازه کافی به ما کمک کردین. پیدا کردن کسی که منظور کتابه وظیفه خود ماست. نورا گفت: ولی من می‌تونم بازم بهتون کمک کنم. دماغ دراز گفت: درسته. اما حضور… ادامه خواندن نورا و اتاق نیمه شب – بخش یازدهم – دنیای جدید

بالاخره نیمه‌های شب بعد، سر و کله دماغ دراز و زبون دراز پیدا شد. نورا در اتاق عمه لیزا نشسته بود. چهره ناراحت و نگران دو موجود گرد روبرویش نشان می‌داد نتوانسته‌اند معمای کتاب را حل کنند. دماغ دراز گفت: پیدا کردن یه شمع بین اون همه شمعی که توی دره هست کار ساده‌ای نیست.… ادامه خواندن نورا و اتاق نیمه شب – بخش دهم – او!